Sonsuz Hayal

dinlerken okuyunuz http://www.youtube.com/watch?v=zJnK7hDZBcw

Siz daha önce bir insanı bu hayattaki herkesden üstün gördünüzmü ? eğer cevabınız evetse umarım kaybetmemişsinizdir çünkü o insanı kaybederseniz içinizdeki boşluk asla dolmaz , bir yanınız hep boştur onsuz olmuyor gibi hisseder onsuz yaşamanın ne kadar zor olduğunu kimseye anlatamazsınız çünkü anlamazlar , duygusuz insan duygusal insanın düşüncelerini idrak edemez bu böyledir ve hayatın değişmez kanunudur. Herkes bana aynı cümleyi söyledi '' kimseye fazla değer verme '' bunu demek kadar basit birşey olamaz ancak yaşananlar insanın elinde değildir değer vermekte vermemekte , benim böylesine değer verdiğim biri vardı bu hayatta herkesten herşeyden çok sevdim onu o benim hem arkadaşımdı hem kardeşimdi hemde aşık olduğum kızdı '' bu nasıl olur ? '' gibi bir soru gelmiş olabilir aklınıza bunun cevabı yok x+y+z = ? sorusunun cevabı olmadığı gibi bununda bir cevabı yok ben onunla aynı servisteydim hergün beraber müzik dinlerdik sıkıntılarımızı dertlerimizi birbirimizle paylaşırdık onun ben insan olduğuna inanmıyorum o bir melekti hem büyüleyici bir güzelliğe sahip olup hemde bu kadar iyi kalpli olan bir insan olamazdı , sürekli küserdik anlamsız bir şekilde küçücük sebeplerden ancak birimiz üzülsek birimizin gözünden bir damla yaş süzülse içimizde birşeyler kopar canımız yanardı yada sadece benim yanardı bilmiyorum sevgilimden ayrıldığımda hayatımda ilk kez ağlamıştım o an kollarımda yine o vardı , dalgalanan saçları ömrüm olmuş o an zaman durmuştu onun kokusunu öyle bir çekmişimki içime birdaha hiç nefes almasam bile yaşayabilecekmişim gibiydi , el ele gezen  sevgililerin yanından biz beraber geçerdik onlayken başka birşeyin anlamı kalmıyordu ona sarıldığımda kalbim duruyordu sanki ona sırıl sıklam aşığım bunu bilmiyor ve bilse beni parçalayabilirdi sanırım o beni arkadaşı olarak görüyor bende onu arkadaşım olarak görüyorum ama aşığım bir insan arkadaşına aşık olamazmı ? bunu anlayacağını sanmıyorum zaten söyleyeceğimide sanmıyorum çünkü konuşmuyoruz bile nedenmi küstük biz ?

bilmiyorum , evet bilmiyorum benim hakkımda ona birşeyler anlatmışlar nede garip ben onun hakkında kötü bir düşünceye asla sahip olamazdımki yine ayırdılar bizi birileri bari kim olduklarını bilsem diye düşünüyordum söylermi hiç ? tembihlemişlerdir kesin üçüncü kişiler tarafımdan hayatımın katledildiği kaçıncı olay bu anlamıyorum artık pek birşey anlamıyorum hayata dair , bu gün oruç başıma vurmuş sanırım bu yüzden düşünemiyorum senden başka hiçbirşey , susuzluğa dayanmaktan daha zor sensizliğe dayanmak artık direnemiyorum ayakta kalamıyorum senizlikle yaşamaya alışamıyorum hergün rüyamda görüyorum seni affettiğini görüyorum yine gülümseyişinle ömrüme ömür kattığını görüyorum sonra kalkıyorum gerçek olmadığını anlıyorum üzülüyorum belkide ağlıyorum senzlik sırtıma bağlanmış tonlarca ağırlıkta bir yük gibi artık taşıyamıyorum gittikçe ağırlaşıyor benim sensizlik hastalığına yakalanıp ağırlaştığım gibi öyle bir hastalıkki bu ne devası var nede ucunda bir ölüm var keşke ölümü olsaydı en azından kurtulurdum acı çekmekten , sensiz bir güne sürekli uyanarak tekrar tekrar  iç çekmekten belki birgün affedersin beni diye düşünüyorum artık belki bir gün yeniden döneriz eskiye diye umud ediyordum aslında sana aşığım ama sen nasıl görüyorsan beni bende öyle görmeye razıyım bu sonsuz hayal içimde hep var olacak

Virane

 açıp dinleyiniz , iyi okumalar http://www.youtube.com/watch?v=f2UGvwpX7rI

Belkide yalandır dünya , biz aslında yaşamıyoruzdur , belki rüyadayızdır sonunu beklediğimiz bir rüyada sadece bu rüya biraz garip ne kadar dürtselerde uyanamıyorum unutamıyorum tüm yaşadıklarımı , bu günlerde küsüz gökyüzü ile birbirimizi görmeyelim diye dışarı bile çıkmıyorum uzanıyorum yatağıma yorganı boynuma kadar çekiyorum pencereyi hafif aralayıp gizlice izliyorum dışarıyı , çekiniyorum yaşamaktan bir kez daha '' ben '' olmaktan garipsemiyor değilim halimi ''ne yapıyorum ben böyle ? '' demiyor değilim kendime gelmek istiyorum , ayağa kalmak , hayata tekrar başlamak istiyorum , yeni bir ben olmak istiyorum , kızıyorum kendime sözümü tutamadım diye hani giderken söylemiştinya '' beni unut '' diye o gün bu gündür aklımdan hiç çıkmıyorsun baktığım heryerde yüzünü görüyorum deliriyormuyum yoksa ben ? kafam karıştı bu günlerde seni düşünmemeyi düşündükçe aklımdan gitmiyorsun etraftan duyduğum cümleler kafamda birbirine girdi birbirlerine takılmış beş kulaklığı açmaktan dahada zor insanın zihnini düşüncelerden kurtarması peki neden ister bir insan unutmayı ? her anıdan düşünceden kendini kurtarmayı ?  '' geçti gitti '' diyip bir an önce sıyrılmayı ? bizi biz yapan yaşadıklarımız değilmiydi ? bunu anlayabilen insanlar ise unutmak yerine düşüncelerini en iyi arkadaşlarıyla paylaşırlar , peki ya hiç arkadaşın yoksa ? hiç arkadaşım kalmadı bu günlerde dışarı bile doğru dürüst çıkmadığımdan bağlarımız tamamen kopmuştu zaten benim en iyi arkadaşım aynadır her düşüncemi , sıkıntımı anlatırım ben aynaya beni hep dinler ve ben ağlarken asla gülmez oda çok dertli galiba ne anlatsam en sonunda hep başını öne eğiyor , içim daralıyor sürekli , yalnız değilim merak etme sen olmasanda sensizlik var şuan belkide beraber yürüdüğümüz caddelerde başkasıyla geziyorsun , korkarak elini tutuğum bankta başkasının dudaklarına yapıştın , belkide her baktığımız yerden uzaklaştn beni görmemek için , sen bütün bunları yaparken ben koltukta çaresiz oturup kahvemi yudumluyorum kanalları geziyorun bu gün hiçbirşey yok televizyonda belkide ben hiçbirşey göremiyorum ilk görüşte aşk gözümü kör etmiştir belki ? daralıyorum gittikçe dahada fazla kopuyorum senden hatırlarmısın beraber denize küçük taşlar fırlatırdık sen yokken denizde hep yüzünü görüyorum sonrada kocaman taş fırlatıyorum içimdeki seni öldürmek için , bu gün bir kağıda ismini yazdım ve küçük bir uçak yaptım rüzgara bıraktım belki bu şekilde bendende uzaklaşırsın diye , unutmaya çalışmak sadece zaman kaybettiriyor insana yerine başkasını koymaya çalışmak kendini kandırmanın en iyi yollarından biri gibi öyle değil mi '' unuttum ya ben '' diyip laf geçiştirmek kolay değilmi ? insan unutmak için önce içinde bitirmeli , gündüzleri yapacak birşey hep buluyorum zaman geçiriyorum yastığımın altındaki resmine hiç bakmıyorum , buluştuğumuz gün benden ayrıldığında sana vermekten vazgeçtiğim gül kurudu ama onuda hiç inclemiyorum heleki saatlerce asla bakmıyorum gündüzleri bizim şarkımızı hiç çalmıyorum sana söylediğim kelimeyi asla telaffuz etmiyorum garip ama belkide mutluyumdur ben gündüzleri peki ya geceleri ? sabah uyandığımda yastığım hiçbir zaman kuru kalmıyor '' erkek adam ağlamaz ulan '' felsefesine pek uymuyorum sanırım , heleki sensizliğe hiç alışamadım bazen gözlerimi açar açmaz telefona sarılıyorum yine mesaj atarsın sanıyorum '' günaydın aşkım '' diye sonra üzülüyorum çok kızıyorum sana niye yerime başkasını koydun diye darılıyorum sana yanındakinin resmini görünce '' şu yavşağı bana verseler '' diyorum sana '' bunun için mi bıraktın lan beni ? '' demeyi çok istiyorum ama yapamıyorum seni yağmurdan korumak için şemsiye olsam da mutluluğuna gölge düşürmeye kalkınca açılmıyor o şemsiye hiç yinede mutlu ol istiyorum bensiz olsan da hayatına rahatça devam et istiyorum benim gibi olma istiyorum gerçi pek umursadığın yok bizi , geçmişimizi senin için herşey '' geçmiş geçmiştir geçtiği gün bitmiştir '' kadar basit ve anlamsız senin düşünme yeteneğinin olduğunuda pek sanmıyorum açıkcası senin kafanda doğruların var ve onlardan asla kaçamıyorsun benim senden kaçamadığım gibi ne zaman senden kaçıp kurtulmak istesem etrafında daire çiziyorum , öyle bir bağlamışsınki kendini bana ne kadar hızlı terk edersen beni o kadar hızlı sürükleniyorum ardından sensiz kaldığım ilk günü hatırlıyorum , boşlukta hissetmiştim kendimi zaten uzun bir süre alışamadım bu duruma ezbere yaşamayı öğrendim sen gittikten sonra sabah kalktığımda ilk iş yüzümü yıkıyorum ardından da henüz açılmayan uykumla beraber masaya oturup bir şeyler atıştırıyorum sonra ise yatağa yönlendiriyor beni bedenim sensizlik epey yormuş beni anlaşılan dinlenmek için epey vakit buluyorum herşeyimden bir kez daha vazgeçiyorum ve senden hergün biraz daha kopuyorum seninle birlikte kayboluyor anılarım beraber çektiğimiz fotoğrafta belli olmuyor artık yüzün sanırım damlayan göz yaşlarım aşındırmış biraz adını yazdığım kağıtlar sarardı bu gün bir kez daha yaşlanıyorum henüz bu kadar gençken yüzümdeki bu kırışıklıkların sebebini anlamıyorum saçlarımda tel tel beyazlıyor artık genetik dedi doktor ailem varken tam çıkarken beni çağırıp '' herşeyi kafana takma '' diyede ekledi benim aklımda senden başka ne vardıki ? sen yokken çok hastalanıyorum annemin çorbası bile iyi gelmiyor bana , sensizken ateş basıyor hep duş alıyorum ama içimdeki yangına pek etki etmiyor ama olsun seni biraz daha aklımdan atıyorum hergün , her kalbim kırıldığında biraz daha vazgeçiyorum...